Artiest info
Website
facebook
VARENWINKEL - 25/08/12

In de categorie 'kinderen van blueslegendes': Ronnie Baker Brooks. Als jongere werd hij door zijn vader ingelijfd voor allerlei klusjes: van roadie tot merchandising. Gelukkig kon hij ook samen met zijn vader op het podium staan. Al deze ervaringen hebben de man gevormd tot wat hij nu is: een topmuzikant die zijn pappenheimers kent, en ze eert met zijn eigen versie van de blues.
Een druk man ook, want alhoewel zijn laatste cd, 'The Torch', in 2006 uitkwam, heeft hij niet stilgezeten: hij producet albums voor anderen, is regelmatig op een bluescruise te vinden, en treedt op in de VS én in Europa. Laat ik niemand horen klagen dat het 'al' 6 jaar geleden is! Trouwens, de opvolger komt er volgend jaar aan, en zal vast en zeker iedereen verbazen.
Iets om naar uit te kijken.

Ik weet dat je een fiere zoon van Lonnie Brooks bent. Maar heb je ooit gewenst dat je dat niet was?
Nooit! Ik ben altijd heel trots geweest op mijn vader en wat hij bereikt heeft, én ook wat hij voor mij gedaan heeft.

Was je niet bang toen je in het begin voor je vader speelde?
In het begin wel. Ik vond het vreselijk intimiderend. Hij heeft me geleerd hoe ik moest zingen, en dat durfde ik ook al niet te doen als hij in de buurt was. Waarop hij zei 'hoe ga je ooit voor een publiek zingen, als je al niet durft als ik erbij ben?'. Dus in het begin was dat best intimiderend, maar eens ik meer vertrouwen kreeg, en hem vertrouwde, was het in orde. En nu is hij de eerste aan wie ik raad vraag.

Je laatste cd, 'The Torch' dateert al van 2006. Ben je momenteel aan nieuwe nummers aan het werken?
Inderdaad! Momenteel worden de liedjes gemixt in Nashville, en hopelijk is de cd klaar tegen volgend jaar. Ik werk nu met Keb' Mo, hij produceert. Eerst gaan we een EP uitbrengen, en dan voltooien we de rest later.

Wat is er eerst: muziek of tekst?
Soms beiden, als ik geluk heb. Dat durft al eens te veranderen. Ik krijg dikwijls invallen als ik oefen op mijn gitaar, en soms valt me een tekst te binnen als ik onder de douche sta. Maar het is fantastisch als beiden samenkomen, want dan weet je dat het een goed lied is met een goede melodie.

Ik weet dat je zelf alle merchandising, zoals cds, dvds en t-shirts doet. Waarom is dat?
Uit noodzaak, niemand anders wou dit doen voor mij. Alles zelf onder controle hebben is wel leuk, maar aan de andere kant heb je wel iemand anders nodig om uit te breiden, om meer mogelijkheden te zoeken. En nu, met het nieuwe album, heb ik een team rondom mij dat mij hiermee zal helpen. Ze geloven in mij, en hopelijk loopt alles wat vlotter nu, zodat ik mij op de muziek kan concentreren, want dat doe ik tenslotte toch het liefste.

De blues is een muziekgenre voor een minderheid. Denk je niet dat dat juist de redding van het genre is, omdat het grote geld er niet mee gemoeid is?
De blueswereld is een kleine vijver, met een klein publiek. Maar het succes van het genre gaat op en neer, in golven. Soms is er een grote toevloed aan artiesten, en daarna niet meer.
Maar ik denk wel dat de blues een blijvertje is. Het zal nooit verdwijnen, niet zoals bv disco.
We zitten in een overgangsfase momenteel, want heel wat oudere bluesmuzikanten sterven, en er komt ook een jongere generatie aan, die hopelijk een kans krijgt om te tonen dat de blues niet dood is. Een interessante evolutie die we in de gaten moeten houden.

Je hebt ook al als producer gewerkt voor anderen. Ben je nu bezig met andere artiesten?
Nee, ik werk alleen aan mijn eigen cd nu. Dat was de reden waarom het zolang geduurd heeft, ik was steeds met andermans cd bezig (lacht). Sinds 'The Torch' heb ik voor mijn vader gewerkt, ik heb de laatste cd van Eddie Clearwater bij Alligator gedaan, en ik heb een cd voor de Juke Joints geproducet. En dan heb ik ook nog meegewerkt op een cd van Alvin Bishop, en ik heb met Tommy Castro gewerkt.
Al die dingen waren wel leuk, maar nu is het tijd om mij op mijn eigen werk te concentreren, en ik ben heel opgewonden daarover. Ik kijk echt uit naar de reactie van de mensen.

Je hebt ook een heel soulvolle stem. Nooit aan gedacht om meer die richting uit te gaan?
Dank je! Ik zie wel waar het lied mij naartoe brengt. Als ik op een soulvolle manier moet zingen, dan doe ik dat, of anders niet. Die dingen proberen we nu ook uit voor de nieuwe cd.  

Is het moeilijk nieuwe manieren te vinden om je muzikaal verleden te eren?
Ik krijg inspiratie van verschillende mensen en dingen. In de buurt zijn van al die grootheden, zoals James Cotton, Buddy Guy, Magic Slim, BB King en mijn vader is heel inspirerend voor mij.
Het is alsof het vuur er al is, en zij gooien er gewoon wat gas op. Hun muziek verderdragen en laten evolueren, dat voelt echt fantastisch aan. 

Het bluespubliek wordt ook jonger en jonger, wat ik wel goed vind. Heb je dat ook al gemerkt?
Een beetje. In de VS speelde ik vroeger met mijn vader heel veel op hogescholen. Het leuke daaraan is, is dat het publiek samen met jou ouder wordt. Maar als solo artiest heb ik niet zo veel op scholen gespeeld, ik speelde voor een reeds bestaand publiek. Maar, de laatste tijd is het publiek inderdaad jonger, omdat de artiesten ook jonger zijn, zoals bv Joe Bonamassa. En dat kan alleen maar goed zijn.

Je komt de laatste jaren regelmatig naar België en Europa. Vind je het leuk hier? 
Eigenlijk wel. Overal waar mensen muziek appreciëren, kan ik spelen. Zelfs als dat in een telefooncel is (lacht). En appreciatie is er genoeg in Europa. Je voelt echt het verschil. In de VS denken ze: 'we kunnen Ronnie volgende week wel nog eens zien.' Maar hier is het anders, hier komt er altijd veel volk kijken. Ik voel de appreciatie en ik geniet ervan.

Je speelt ook nog altijd op de 'Blues Cruise'. Er zijn heel wat legendes die daaraan meedoen, en ook minder gekende artiesten. Waarom is dat?
Als je ooit de kans hebt om te gaan, moet je dat doen. Of je nu een bluesfan, of een 'gewone' muziekfan bent. Je zal sowieso de tijd van je leven hebben, want de hele cruise draait rond muziek. Je kan het vergelijken met een backstagepass voor een festival dat 7 dagen duurt, en dat 24 uur per dag. Je kan dineren met Taj Mahal, een biertje drinken met Tommy Castro. Wat je maar wil. Het is intiem. Je kan een jam zien, die je normaalgezien nooit zou te zien krijgen. Het is een fantastisch idee, en de organisatoren hebben altijd de juiste mix van legendes en nieuw talent op hun cruises. Ik kijk er altijd naar uit, ik zou zelfs gaan als ik niet moest spelen. Maar ik weet dat ik niet elk jaar kan gaan, want dan worden ze mij beu (lacht).
Maar als je ooit de kans hebt, dan moet je die grijpen!

Kathy Van Peteghem